പൊട്ടിയ ഓടിന്‍റെ ഒരു വശത്തുടെ വെള്ളം ചോരുന്നു... താഴെ പാത്രത്തില്‍ വീണു അവ മനോഹരമായ ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കി കൊണ്ടേ ഇരുന്നു... ആദ്യം ഉച്ചത്തില്‍... പിന്നെ മെല്ലെ മെല്ലെ... ശബ്ദം കുറഞ്ഞു വന്നു... മഴത്തുള്ളികള്‍ പത്രത്തിലെ വെള്ളത്തിലേക്ക്‌ വീഴാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍... മുത്തുകള്‍ പോലെ അവ താഴെ ചിതറി കിടന്നു... വെട്ടുകല്ലില്‍ തീര്‍ത്ത ചുമരിനു നല്ല തണുപ്പ്..
മേശയ്ക്കിപ്പുറം ജനലിനെതി൪വശത്ത് എഴുതാനായി ഞാന്‍ ഇരുന്നു... ജനല്‍ തുറന്നിട്ടപ്പോള്‍ മഴ ആര്‍ത്തു പെയ്യുന്നുണ്ട്... ഇടിമിന്നല്ലില്‍ ദൂരെ തൊടിയില്‍ മാവില്‍ മാങ്ങാ തൂങ്ങി കിടക്കുന്നത് നേരിയ വെളിച്ചത്തില്‍ കാണാം...കാറ്റില്‍ എല്ലാം നാളെ താഴെ മുറ്റത്ത്‌ വീണു കിടക്കും... തോട്ടില്‍ വെള്ളം നിറഞിട്ടുണ്ടാവും... മീനുകളെല്ലാം വെള്ളത്തില്‍ ഒലിച്ചു മുറ്റം വരെ എത്തിയിട്ടുണ്ടാവും... വെള്ളം മുറിയിലേക്ക് തൂവിയപ്പോള്‍ ജനലിന്റെ ഒരു പാളി ഞാന്‍ മെല്ലെ അടച്ചു... ഷെല്‍ഫില്‍ അടുക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന ബുക്കുകളിലെക്കൊന്നു നോക്കി...
" ലജ്ജ " തസ്ലീമ നസ്രീന്‍റെ ബംഗാളി നോവലിന്‍റെ വിവര്‍ത്തനമാണ്.. ബാബറി മസ്ജിദ് പൊളിച്ചതിന് ശേഷം ബംഗാളിലെ ഹിന്ദുകള്‍ അനുഭവിച്ചിരുന്ന അരക്ഷിതാവസ്ഥ വരച്ചു കാണിച്ച നോവല്‍... കഥയിലെ നായകന്‍ സുരന്ജന്‍ ഒരു കഥാ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ പറയുന്നുണ്ട്... "പീഠീപ്പിക്കുന്നവരാണ് ലജ്ജിക്കേണ്ടതു...പീഠനമേല്ക്കുന്നവരല്ല " മനസ്സില്‍ തട്ടിയ വരികള്‍... കല്‍ക്കട്ടയിലെ കുടുസ്സു മുറിയില്‍ മഴയും കാറ്റും വെളിച്ചവും കാണാതെ ജീവിച്ചപ്പോള്‍ എനിക്ക് വിളിച്ചു പറയണമെന്ന് തോന്നിയ വരികള്‍... എനിക്കെന്‍റെ വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു പോകണമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ എനിക്ക് പറയാന്‍ ഒരു ന്യായം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു... എനിക്ക് മഴ കാണണം... മാങ്ങ പറിച്ചു തിന്നണം... രാവിലെ മുറ്റത്ത്‌ അണ്ണാറക്കണ്ണ൯മാ൪ ചപ്പിയ മാങ്ങ കൊണ്ടിടുമ്പോള്‍ അവരുടെ കളികള്‍ നോക്കി ഇരിക്കണം... ഉച്ചയ്ക്ക് മാമ്പഴ പുളിശ്ശേരി കൂട്ടി ചോറുണ്ണണം... തോട്ടിലെ മീനുകളെ തോര്‍ത്ത് കൊണ്ട് പിടിച്ചു കണ്ണാടി പാത്രത്തിലിട്ട് അവയെ നോക്കി ഇരിക്കണം... നിസ്സാരമെന്നു തോന്നിയത് കൊണ്ടാവാം കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ സ്ക്രീനില്‍ നിന്ന് അദ്ദേഹം കണ്ണെടുത്തില്ല... പിന്നീടൊരിക്കല്‍ നാട്ടിലേക്കു വന്ന ശേഷം ഞാന്‍ തിരിച്ചു പോവാതിരുന്നപ്പോള്‍ അന്വേഷിച്ചതുമില്ല...
