Saturday, July 30, 2011

പ്രണയം പൊട്ടിപുറപ്പെട്ടപ്പോള്‍ ...


ഒരു 2 വര്‍ഷം മുമ്പത്തെ കഥയാണ്...

കോളേജില്‍ ആര്‍ട്ട് ഫെസ്റ്റിന്റെ തിരക്കിലാണ് എല്ലാവരും... ഇപ്പ്രാവശ്യം ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിന്റെ വക ഗ്രൂപ്പ് ഡാന്‍സ് പ്ലാന്‍ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്... ആളെ തികയാത്തത് കൊണ്ട് ഞാനും ആ കൊടുംകൈക്ക് മുതിര്‍ന്നു... ഇതിനിടയില്‍ എന്റെ ഒരു കൂടുകാരിക്ക് ചെറിയതോതില്‍ പ്രണയം മോട്ടിട്ടിട്ടുണ്ട് ...
കാമുകന്‍ മിക്കവാറും ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സ്‌ റൂമിന്റെ വാതിലില്‍ കാണും... പുള്ളിക്കാരി തട്ടത്തിന്റെ ഇടയിലൂടെ കാമുകനെ ഇടയ്ക്കിടെ ഒളി കണ്ണിട്ടു നോക്കും... കാമുകന് മനസിലായി പുള്ളിക്കാരിക്ക് കലശലായ പ്രേമം തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്നു... പറയാനുള്ള മടിയാനെന്നും... ആളൊരു കൊച്ചു സുന്ദരിയാനെന്നാണ് പുള്ളിക്കാരിയുടെ വിചാരം... അത് കൊണ്ട് തന്നെ എവിടെ തനിച്ചു പോകാനും പേടിയാണ്... ആരേലും എപ്പോഴും കൂടെ വേണം (ഇത് 2
ര്‍ഷം മുന്നിലത്തെ കഥ... ഇന്ന് കഥ മാറി.. ഇപ്പോള്‍ കാമുകനേം കാമുകിയേം... ആളൊഴിഞ്ഞ സ്ഥലങ്ങളില്‍ നിന്ന് പൊക്കലാണ് ടീച്ചര്‍ മാരുടെ പ്രധാന ജോലി )

തിരക്കുകളില്‍ പെട്ട് ... ഞാനും പലതും മറക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു... ഒരു പാട് തവണ ഞങ്ങളുടെ സൗഹൃദം പ്രണയമാണെന്ന് അവന്‍ വാദിച്ചു... ഒരിക്കലും ആവില്ല ... എനിക്കോ പ്രണയം?? ഞാന്‍ സമ്മതിച്ചു കൊടുത്തില്ല... അതും ഇതുവരെ കാണാത്ത ഒരാളെ...ഞാന്‍ അവനെ കണ്ടിട്ടില്ല... പിന്നെ ഞാന്‍ എങ്ങനെ പ്രണയിക്കും.. പക്ഷെ നമ്മള്‍ ഈ സംസാരിക്കുന്നതു തന്നെയാണ് പ്രണയിക്കുന്നവരും സംസാരിക്കുന്നതു എന്ന് അവന്‍ പറഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.... ഞാന്‍ അവനെ അവഗണിച്ചു തുടങ്ങി... തീരെ മിണ്ടാതെ ആയി... ഒരു പ്രാവശ്യം ചാറ്റ് ചെയ്തു എന്ന് വച്ച് അവനെ അങ്ങ് കേറി പ്രേമിക്കാന്‍ പറ്റുമോ?? ഞാന്‍ എന്നോട് തന്നെ പല തവണ ചോദിച്ച ചോദ്യമാണ്...

അങ്ങനെ തിരക്കുകളില്‍ ഞാന്‍ അവനെ മറക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു... പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും അവന്‍ എന്റെ ആരോക്കയോ ആയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു... പക്ഷെ പ്രേമം!! അത് നമുക്ക് പറ്റിയ പണിയല്ല അത് കൊണ്ട് തന്നെ മെല്ലെ അവനെ മറക്കാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു... എന്റെ തട്ടക്കാരി കൂട്ടുകാരി പക്ഷെ പിന്മാറുന്ന ലക്ഷണം കാണുന്നില്ല... എനിക്ക് തോന്നാത്തത് നിനക്കും തോന്നേണ്ട എന്ന് വിചാരിചിട്ടാവാം... അവളെ പിന്മാറ്റാന്‍ ഞാന്‍ ഒരുപാട് ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു... ഇതൊന്നും നടക്കില്ല അവന്‍ നിന്നെ ചതിക്കും... നിന്റെ വീട്ടില്‍ അറിഞ്ഞാല്‍ അതിലും പ്രശ്നമാവും... രാവിലെയും ഉച്ചയ്ക്കും വൈകീട്ടും ഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം ഓരോ ഡോസ് ഉപദേശം ഞാന്‍ കൊടുത്തു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു... പക്ഷെ അവളില്‍ ഒരു ഇളക്കവും കാണുന്നില്ല... അവള്‍ തട്ടത്തിന്റെ ഇടയിലൂടെ അവനെ നോക്കി കൊണ്ടേ ഇരുന്നു...

ഡാന്‍സ് പ്രാക്ടീസ് പൊടി പൊടിക്കുകയാണ്... jhoom barabar jhoom barabar jhoom...
ല്ലാവരും താളത്തിനൊത്ത്ചുവടുകള്‍ വച്ച് കൊണ്ടേ ഇരുന്നു... പക്ഷെ അതിനിടയ്ക്ക് ഒരാളുടെ താളം മാത്രം പോകുന്നു... അത് മറ്റാരുമല്ല ഞാന്‍ ആയിരുന്നു... ഡാന്‍സ് പഠിപ്പിക്കാന്‍ നിന്ന കൂടുകാരി എന്നെ രൂക്ഷമായി നോക്കി... ഡാന്‍സ് പ്രാക്ടീസ് മതിയാകി എല്ലാവരും അവരവരുടെ ജോലിയില്‍ മുഴുകി.. എന്റെ തട്ടകാരി കൂടുകാരി അവളുടെ കാമുകന്‍ വരുന്നതും കാത്തിരുന്നു... അവളുടെ സാന്നിധ്യം അരോചകമായി എനിക്ക് തോന്നി... ഇവിടെ ആദ്യമായി മനസ്സില്‍ തോന്നിയ പ്രണയത്തെ ഞാന്‍ മറക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ അടുത്തിരുന്നു പ്രണയത്തെ കെട്ടിപ്പൊക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു... അവളെ കാണാന്‍ അവന്‍ വന്നപ്പോള്‍ ... എന്നെ കാണാനും ആരെങ്കിലും വരന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് കൊതിച്ചു പോയി....

അങ്ങനെ തോന്നാന്‍ പാടില്ല... മനസ്സ് തിരിച്ചു വിട്ടേ
മതിയാകു ... അതിനോരു വഴിയെ ഉള്ളു... പാട്ട് കേള്‍ക്കാം... തട്ടകാരി കൂടുകാരിയുടെ ഐ പോഡ് തന്നെ ശരണം... മെല്ലെ അവളുടെ കൈയ്യില് നിന്ന് ഐ പോഡ് വാങ്ങി... ദൂരെ മാറി ഇരുന്നു... പെട്ടന്ന് നരേഷ് െഎയ്യര്‍ ചെവിയില്‍ ഇരുന്നു പാടി..
ഹായ് മാലിനി .. ഐ അം കൃഷ്ണന്‍.. നാന്‍ ഇതു സോല്ലിയെ ആകണം നീ അവളോ അഴക്‌...
മുന്‍ ദിനം പാര്‍ത്തേനേ...
പാര്‍ത്തതും തോട്രേനെ...
സല്ലടായ് കണ്ണാകെ നെഞ്ഞവും പുണ്ണാണതേ....

ദൈവമേ ഈ പാട്ട് കേട്ടതും... എന്റെ എല്ലാ നിയന്ത്രണവും പോയി... എന്റെ ഉള്ളില്ലേ പ്രണയം... വേവാന്‍ തുടങ്ങി എന്ന് വേണം പറയാന്‍ ... ഇരുന്നാല്‍ ഇരുപ്പുയ്ക്കുന്നില്ല... നിന്നാല്‍ നില്‍പ്പുയ്ക്കുന്നില്ല... എന്നെ കൊണ്ട് ഒന്നിനും പറ്റുന്നില്ല... ഒരു പാട്ടിനു എന്റെ മനസ്സ് മാറ്റാന്‍ ഉള്ള കഴിവുണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ അന്നാണ് അറിഞ്ഞത്...ത്രയും മൃദുല ഹ്രദയ ആണോ ഞാന്‍?? ....ഒരു പാട്ടിനു എന്റെ തീരുമാനം മാറ്റാന്‍ ഉള്ള കഴിവുണ്ടോ... അങ്ങനെ രണ്ടും കല്‍പ്പിച്ചു ഞാന്‍ തിരിച്ചു വന്നു...

ഫോണില്‍ നോക്കിക്കൊണ്ട്‌ തന്നെ ഞാന്‍ ഇരുന്നു... വേറെ ആരുടേയും ഫോണ്‍ ഞാന്‍ എടുത്തില്ല... അവന്‍ വിളിക്കുമ്പോള്‍ ബിസി ആവരുത് എന്ന് കരുതി...എങ്ങോട്ടും പോകാതെ ഫോണില്‍ മാത്രം നോക്കി ഞാന്‍ ഇരുന്നു... ഓരോ പ്രാവശ്യം ഫോണ്‍ റിംഗ് ചെയ്യുമ്പോഴും... അവനായിരിക്കണേ എന്ന് കരുതിയാണ് ഫോണ്‍ എടുത്തത്....സമയം പോയി കൊണ്ടേ ഇരുന്നു... അവന്‍ വിളിക്കുന്നില്ല...
മെല്ലെ ജി മെയില്‍ കയറി നോക്കി... അവനെ കാണാന്‍ ഇല്ല... ഇനി അവന്‍ വിളിക്കില്ലേ...
ഞാന്‍ പ്രണയം തിരിച്ചറിയാന്‍ വൈകി പോയോ...
അങ്ങോട്ട്‌ വിളിക്കാന്‍ ഒരു പാട് തവണ കൈ ഫോണില്‍ ചെന്നപ്പോഴും ഞാന്‍ എന്നെ നിയന്ത്രിച്ചു...
അവന്‍ വിളിക്കും... എന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു...

ഒരുപാട് നേരത്തിനു ശേഷം അവന്‍ വിളിച്ചു...
എനിക്കൊന്നും കേള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല... എന്റെ ചെവിയില്‍ നരേഷ് െഎയ്യര്‍ പാടി കൊണ്ടേ ഇരുന്നു...

മുന്‍ ദിനം പാര്‍ത്തേനേ...
പാര്‍ത്തതും തോട്രേനെ...
സല്ലടായ് കണ്ണാകെ നെഞ്ഞവും പുണ്ണാണതേ....

Wednesday, July 27, 2011

ഒരിക്കല്‍ കൂടി...


ഇന്നത്തെ രാത്രി അവള്‍ക്കു ഉറങ്ങാനേ കഴിഞ്ഞില്ല... നാളെ രാവിലെ അവളുടെ കഴുത്തില്‍ പ്രദീപ്‌ താലി കെട്ടും... തന്റെ രണ്ടാമത്തെ വിവാഹമാണ്... ഒരിക്കല്‍ പയറ്റി തോറ്റതാണ് നമ്മള്‍ രണ്ടു പേരും എന്ന് പ്രദീപ്‌ തമാശയ്ക്ക് പറയാറുണ്ട്‌... അത് കൊണ്ടാണോ എന്തോ മനസ്സില്‍ ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങള്‍ ബാക്കി കിടക്കുകയാണ്... ലളിതമായ ഒരു ചടങ്ങ് മതി... ഗുരുവായൂര്‍ വച്ച് ഒരു താലി കെട്ട് എന്നത് അമ്മയുടെ അഭിപ്രായമാണ്... ആരും എതിര് പറഞ്ഞില്ല... രണ്ടു പേരുടേയും രണ്ടാം വിവാഹം ആയതു കൊണ്ട് തന്നെ... ഒരുക്കങ്ങള്‍ കുറവാണ്... പ്രദീപും വീട്ടുകാരും റൂം ബുക്ക്‌ ചെയ്തിരിക്കുന്നതും ഇതേ ഹോട്ടലില്‍ തന്നെയാണ്... രാത്രി ഇടനാഴിയില്‍ വരാന്‍ പ്രദീപ്‌ പറഞ്ഞതാണ്.... തലവേദനയാണെന്നു പറഞ്ഞു താന്‍ ഒഴിഞ്ഞു...

മനസ്സ് ഒരുപാട് തവണ ചോദിച്ചിട്ടും കിട്ടാതിരുന്ന ഉത്തരം ആണ്... എന്തിനായിരുന്നു വിവാഹ മോചനം? അനിലിനെ ഞാന്‍
സ്നേഹിച്ചിരുന്നില്ലേ ... എന്നിലെ എന്ത് കുറവ് കൊണ്ടാവും അനില്‍ എനില്‍ നിന്ന് അകന്നു മാറാന്‍ തുടങ്ങിയത്... ശാലിനി നീ സുന്ദരിയാണെന്ന് അനില്‍ ഒരിക്കലും പറഞ്ഞിരുന്നില്ല ... വെളിച്ചത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍ പോലും ന്നെ ഒന്ന് സ്നേഹത്തോടെ നോക്കുകയോ മുടിയില്‍ തലോടുകയോ അദ്ദേഹം ചെയ്തിരുന്നില്ല...

എന്നോ ഒരിക്കല്‍ ന്റെ രീരത്തിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറിയപ്പോഴും സ്നേഹം എന്തെന്ന് അവള്‍ അറിഞ്ഞില്ല.. ഒരിക്കല്‍ മാത്രം വിവാഹമോചനം കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം അനില്‍ തന്നെ കാണാന്‍ വന്നിരുന്നു... അന്ന് തന്നോട് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു... നിനക്കൊരു പുതിയ ജീവിതം ഉണ്ടാവും... അതില്‍ നീ സന്തോഷവതിയാവും... എന്ത് കൊണ്ട് എന്നെ?? എന്ന ചോദ്യത്തിന്... സ്നേഹം എന്നില്‍ നിന്ന് ചോര്‍ന്നു പോയിരിക്കുന്നു എന്ന് മാത്രമാണ് പറഞ്ഞത്...

അന്ന് മുതല്‍ തനിക്കു ഒരു പുതിയ കല്യാണത്തിനായി അമ്മ തിടുക്കം കൂട്ടി.. നമുക്കാരുമില്ല കുട്ടി.. നീ ഇങ്ങനെ ഒറ്റയ്ക്ക് നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ എങ്ങനെയാണ്?? ഇതേ വാക്കുകള്‍ തന്നെയാണ് അനിലുമായുള്ള വിവാഹത്തിന് മുന്പും അമ്മ പറഞ്ഞത്... അന്ന് പക്ഷെ
താന്‍ മനസ്സില്‍ മോഹിച്ചിരുന്നു... തനിക്കായി ഒരു രാജകുമാരന്‍ വരുമെന്ന്... അയലത്തെ കുട്ടികള്‍ എല്ലാം വിവാഹത്തെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ താനും സങ്കല്‍പ്പിച്ചു തന്റെ പുരുഷനെ... പെണ്ണുകാണാന്‍ ആയി അനില്‍ വന്നപ്പോള്‍ തന്റെ സങ്കല്‍പ്പത്തെ മുന്നില്‍ കണ്ടത് പോലെ തോന്നി... വിവാഹം ഗംഭീരമായി തന്നെ നടന്നു... വിവാഹം കഴിഞ്ഞു രണ്ടു ദിവസം... അതിനുള്ളില്‍ തന്നെ അനില്‍ തന്നെയും കൊണ്ട് ബോംബയിലേക്ക് പോയി... അനിലന് കൊണ്ട് പോകാന്‍ മടി ഉണ്ടായിരുന്നതായി തനിക്കു തോന്നിയിരുന്നു... പക്ഷെ അമ്മയുടെ നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി കൊണ്ട് പോയി... അനില്‍ ഉറങ്ങി കിടക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ അദ്ദേഹത്തെ നോക്കുമായിരുന്നു... കുഞ്ഞുങ്ങളൂടേത് പോലെ ആയിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖം... ഒരിക്കല്‍ മാത്രം തന്നെ ശാലിനി എന്ന് വിളിച്ചത് ഓര്‍ക്കുന്നു... ചായയില്‍ മധുരം ഇടാന്‍ ... പലപ്പോഴും വൈകി വരുമ്പോഴും ഞാന്‍ ചോദിച്ചിരുന്നില്ല എവിടെ പോയിരുന്നു എന്ന്??
ഒരു ദിവസം ഒരു കെട്ട് കടലാസുകള്‍ ഒപ്പീടിച്ചു കൊണ്ട് പോയപ്പോഴും
ഞാന്‍ ചോദിച്ചില്ല എന്തിനാണെന്ന്... ആദ്യമായി തന്നെ പുറത്തു കൊണ്ടുപോയപ്പോള്‍... ഞാന്‍ ഒരുപാട് സന്തോഷിച്ചു... അതൊരു വക്കീലിന്റെ ഓഫീസില്‍ ആയിരുന്നു... അവര്‍ തന്നോട് ചോദിച്ചു... എന്തിനാണിപ്പോള്‍ വിവാഹമോചനം... ഒന്നിച്ചു പോകാന്‍ പറ്റില്ലെന്ന് തീരുമാനിച്ചുവോ?? പിന്നീട് സംഭവിച്ചതൊന്നും ഞാന്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല...

കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ രണ്ടു ടിക്കറ്റ്‌ കൊണ്ടുതന്നു അനില്‍ പറഞ്ഞു... നമ്മള്‍ നാട്ടില്‍ പോകുന്നു... നിന്നെ നിന്റെ വീട്ടില്‍ ആക്കുന്നു... തന്നെ വീട്ടില്‍
കൊണ്ടാക്കി തിരിച്ചു പോകുമ്പോള്‍ അന്നാദ്യമായിട്ടാണ് അനില്‍ തന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയത് ..

*******************************************************************************

രാവിലെ 9 മണിക്കാണ് മുഹൂര്‍ത്തം രാവിലെ നേരത്തെ ചെന്നാല്‍ തൊഴാം... പ്രദീപിന്റെ അമ്മ വന്നു പറഞ്ഞു... പ്രദീപ്‌ കുളിച്ചു വന്നിരിക്കുന്നു... അനിലിന്റെ അത്രയുമില്ലെങ്കിലും പ്രദീപും സുന്ദരനാണ്... എന്ത് കൊണ്ടാണ് അദ്ദേഹം
വിവാഹമോചിതനായത് എന്ന് താന്‍ ചോദിച്ചില്ല... പറയാന്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല എന്നു തോന്നി ... താഴെ ഇറങ്ങി ചെന്നപ്പോള്‍ പ്രദീപ്‌ ചോദിച്ചു താന്‍ ഇന്നലെ ഉറങ്ങിയില്ലേ?? ഒരു ക്ഷീണം മുഖത്തിന്‌ ..അവള്‍ മെല്ലെ ചിരിച്ചത് മാത്രമേ ഉള്ളു... ഞാനും ഉറങ്ങിയില്ല ... ഇവിടുന്നു നമുക്ക് നേരെ മൂന്നാര്‍ക്ക് പോകാം അല്ലെ?? പ്രദീപ്‌ ചിരിച്ചു... പ്രദീപിന്റെ മുഖത്ത് ഒരുപാട് സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ വിടര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നതവള്‍ കണ്ടു...